اولويّتها را پيدا كنيد.مسأله معيشت قطعاً در اولويّت اوّل است . . .
اولويّتها را پيدا كنيد.مسأله معيشت قطعاً در اولويّت اوّل است . . .
یک وقت در جامعه گوشت و میوه نیست، من و شما هم نمى خوریم
یک وقت در جامعه امکانات رفاهى نیست، من و شما هم استفاده نمى کنیم
یک وقت ایام عید که مى شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى کنند
در این حالت کسى احساس سرشکستگى نمى کند
اما وقتى همه چیز هست
وقتى کسانى در جامعه با استفاده از فرصتهاى نامشروع توانسته اند براى خودشان آلاف و الوف و زندگی‌هاى تجمّلى فراهم کنند
وقتى طبقاتى در جامعه هستند که برایشان پول خرج کردن هیچ اهمیتى ندارد
جمع کثیرى از مردم که در بین آنها رزمندگان وعناصر نظامى و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچه هایشان را فراهم کنند
کدام شکستن شخصیّت و شرف انسانى از این بالاتر است؟!
شما مى خواهید جواب چه کسى را بدهید؟
شما مى خواهید دل چه کسى را خوش کنید؟
شما مى خواهید چه کسى از شما راضى باشد؟
بله، مسأله معيشت قطعاً در اولويّت اوّل است
معيشت كه نبود، دين هم نيست
اخلاق هم نيست
حفظ عصمت و عفت هم نيست
اميد هم نيست
كسى را كه به موقعيتى دست پيدا كرده، به خاطر اين كه براى رفع نابسامانى و فقر، تلاش و مجاهدت كند و شب و روزِ خودش را صرف نمايد، ملامت نخواهند كرد
اولويّتها را پيدا كنيد. مسائل اساسى جامعه اينهاست . . .
"بخشی از سخنان رهبر معظم انقلاب در سال 79"
