اول. امير مؤمنان علي علیه‌السلام، در حديثي، انحطاط دولت‌ها و حکومت‌ها را در چهار چيز برمي‌شمرند: "تضييع الاصول و التمسک بالفروع و تقديم الاراذل و تاخير الافاضل": "ضايع کردن مسائل اصلي، پرداختن به مسائل فرعي، گزينش افراد فرومايه، و به عقب راندن عناصر لايق و شايسته. " در علم "مديريت استراتژيک" نيز مي‌گويند مدير توانمند، مديري نيست که مسائل مهم را تشخيص دهد، بلکه مديري توانمند است که قدرت تشخيص "اهم امور" از بين مسائل مهم را داشته باشد. در حقيقت، يک مدير خبره، مي‌بايست بتواند "اولويت‌ها" را مشخص کرده و به آنها بپردازد. تشخيص اولويت‌ها آن‌قدر اهميت دارد که رهبر انقلاب، يکي از مواد "اعتراض" و "اوقات تلخي" خود نسبت به دولت‌ها را همين موضوع مي‌دانند: «بنده در دولت‌هاي مختلف، گاهي اوقات اعتراض‌هاي سختي داشتم به مسئولين گوناگون... يکي از موارد زياد اوقات‌تلخي، همين بوده که چرا اين اولويّت‌ها را رعايت نمي‌کنيد. اولويّت چيست؟ در بخش‌هاي مختلف... در هر بخشي يک اولويّتي وجود دارد؛ آن را بايد رعايت کرد، آن را بايد دنبال کرد، آن را بايد جلو انداخت.»(۱۳۹۶/۰۲/۱۰)
دوم. در چهارمين دهه از عمر انقلاب اسلامي، دهه‌اي که با گفتمان "پيشرفت و عدالت" عجين شده است، اولويت دولت و مسئولين چيست؟ اولويت دولت دوازدهم، که تا چند روز ديگر، سرنوشت آن مشخص خواهد شد، مي‌بايست چه موضوعاتي باشد؟ کدام مسائل، به تعبير اميرالمؤمنين علیه‌السلام جزو مسائل اصلي است و کدام مسائل جزو موصوعات فرعي، که عدم توجه به آنها مي‌تواند حتي موجب انحطاط دولت‌ها و حکومت‌ها بشود؟
آن حضرت در فرمان خود خطاب به مالک اشتر، درباره‌ي يکي از بااولويت‌ترين و بااهميت‌ترين کار ويژه‌هاي دولت اسلامي چنين مي‌فرمايند: "بايد که دوست داشتني‌ترين کارها نزد تو، ميانه‌ترين آنها در نسبت با حق باشد، و فراگيرترين آنها نسبت به عدالت، و جامع‌ترين آنها براي رضايت توده‌ي مردم؛ که همانا نارضايتي عموم مردم، رضايت خاصّان و خواص را از بين مي‌برد و همانا نارضايتي خواص با وجود رضايت عمومي، بخشوده (و پذيرفتني) است. " دليل آنکه حضرت، حمايت از توده‌ي مردم را بر خشنودي خواص جامعه ترجيح مي‌دهند نيز در فراز ديگري چنين بيان فرموده‌اند: "همانا اين توده‌ي مردم‌اند که ستون دين، و جمعيت مسلمين، و وسيله‌ي دفع دشمن‌اند؛ بنابراين بايد گوش تو به جانب آنها و تمايل و گرايش تو همراه آنان باشد. " و در ادامه نيز مي‌فرمايند: "بر تو باد مراعات طبقه‌ي پايين از اهل حاجت و فقر، که رسيدگي و کمک به آنها سزاوار است و هرکدام آنها حقي بر عهده‌ي والي دارند و زمامدار نمي‌تواند از عهده‌ي اين مسئوليت و حق برآيد مگر با اهتمام و ياري جستن از خداوند و پروراندن نقس خود براي همراهي با حق و شکيبايي بر آن، چه سبک باشد و چه سنگين. "
پاسخ با نقل قول
