در فروردین سال 1376 (ذیحجه 1417 ه. ق) در سفر حج، وزیر کشور عربستان سعودی با همراهانش به دیدار او آمدند؛ به مناسبت این که او کودک است، اسباب بازی برای او آورده بودند و به او اهدا کردند، و از او پرسش‌هایی کردند که او با آیات قرآن به همه آن پرسشها پاسخ داد، برخی از پرسش‌های آنها چنین بود:
1- «آیا از وسایل اسباب بازى که براى تو آوردهایم خوشنود شدى؟»
او در پاسخ، این آیه را خواند: «فَمَا آتَانِیَ اللَّهُ خَیْرٌ مِّمَّا آتَاکُم بَلْ أَنتُم بِهَدِیَّتِکُمْ تَفْرَحُونَ : آنچه خدا به من داده بهتر است از آن چه به شما داده است، بلکه شما هستید که به هدیههایتان خوشنود مىشوید.»
2 - آیا پیراهن عربی بهتر است یا پیراهن ایرانی؟
او در پاسخ، این آیه را خواند: «ووَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِکَ خَیْرٌ : لباس پرهیزکارى براى شما بهتر است.» (9)
3 - آیا خوشنودی که در کشور ما بمانی و مهمان ما باشی؟
او در پاسخ، این آیه را خواند: «حَتَّىَ یَأْذَنَ لِی أَبِی ؛تا پدرم به من اجازه دهد.»(10)
و در موردی دیگر، از ایشان پرسیده شد:
4 - می‌خواهی از این خانه فعلی که در آن سکونت داری به جای دیگری بروی، و برای پدرت خانه بخریم، نظر شما چیست؟
او در پاسخ، این آیه را خواند: «إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ ؛ ما همین جا نشستهایم.»(11)
5 - شخصی از او سۆال کرد: «آیا مىخواهى پسر من شوى؟»
او در پاسخ، این آیه را خواند: « وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ؛ سوگند به پدر و فرزندش.» (12)
اشاره به این که هر کسی فرزند پدر خویش است.
6 -از او سۆال شد، آیا بازی را دوست داری؟
او در پاسخ، این آیه را خواند: «وَلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا ؛ بهرهات را از دنیا فراموش نکن.»(13)
7 - آیا کودکان هم سال تو، به تو آزار نمی‌رسانند؟
او در پاسخ این آیه را خواند: «فَبِئْسَ الْقَرِینُ ؛ پس چه بد همنشینى بودى؟» (14)
8 - آیا هیچ گاه از پدرت کتک خورده‌ای؟
او در پاسخ این آیه را خواند: «قالوا بلى؛ گفتند آرى».(15) اشاره به این که آری کتک خورده‌ام.
9 - آیا هیچ گاه پدرت با تو دعوا کرده است، سپس تو را ببخشد؟
او در پاسخ، این آیه را خواند: «وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ ؛ مۆمنان هنگامى که خشمگین شوند، عفو مى کنند.» (16) اشاره به این که آری پدرم به من خشم کرده و مرا بخشیده است.
10 - تو این همه فضل و کمال، استعداد و حافظه را در این سن و سال از کجا آورده‌ای؟
او در پاسخ، این آیه را خواند: «یُۆتِی الْحِکْمَةَ مَن یَشَاء وَمَن یُۆْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا ؛ خداوند دانش و حکمت را به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) مىدهد، و به هر کس دانش داده شود، به او خیر فراوانى داده شده است.»(17)اشاره به این که این فضل و کمال از طرف خداست که به من داده شده است.
پاسخ با نقل قول
