نكته سوم اين است كه گاهي در برخي از موارد، اين اصل عدم ارتباط و بهره كِشي، استثناء مي‌خورد،‌ مثلا يك وليّ خدا، به خاطر ولايتي كه بر همه موجودات عالم و از جمله جن دارد، مي‌تواند با توجه به مصالح و مواردي كه پيش مي‌آيد از آنها بهره بگيرد و استفاده مشروع و صحيح كند. مثل آنچه كه حضرت سليمان (ع) انجام داد و جن‌ها را براي نقل اشياء ثقيل و بناي بناهاي عظيم استخدام كرد و اقتدارهاي فوق العاده كه در اختيار جن‌ها قرار داشت به خدمت گرفت و كارهاي عظيم و عمده اي انجام داد.

به عنوان نمونه از قرآن كريم، به دو آيه در اين‌باره اشاره مي‌كنم: قرآن مي‌فرمايد: «وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُون‏» (لشكريان سليمان، از جنّ و انس و پرندگان، نزد او جمع شدند آن قدر زياد بودند كه بايد توقّف مى‏كردند تا به هم ملحق شوند) (نمل/17)
و مي‌فرمايد: «... وَ مِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ... » ([و براى سليمان] گروهى از جنّ پيش روى او به اذن پروردگارش كار مى‏كردند...). (سبا/12)

نوع جن، از نظر ارزش و شرافت در مقايسه با نوع انسان، در رتبه پايين قرار دارد. آنچه را كه ما نسبت به استخدام انسان كامل و ولي خدا، نسبت به جن گفتيم و جنبه شرعي به آن داديم، چنين چيزي در ميان جن نمي‌تواند وجود داشته باشد. يعني آنها نمي‌توانند به نحو مشروع از ما انسان‌ها كار بكشند و اگر اين كار را كردند دچار عذاب و عقاب الهي خواهند شد. از اين جهت ميان مآخذ و مصادر به صورت مشروع و مجاز وارد نشده كه جنّي با ولايت الهيه، انساني را به تصرف خود در آورده و در راستاي كارهاي خود، انسان را به كار گيرد.