اما نقد و بررسی حدیث مذکور:
1- این حدیث از کتاب «سفینة البحار» تألیف شیخ عباس قمی(ره) آورده شده است. این کتاب در واقع معجم موضوعی کتاب شریف «بحارالأنوار» تألیف علامه مجلسی(ره) است. پس ما به اصل کتاب یعنی «بحارالأنوار» رجوع می کنیم.
2- این حدیث که محدث قمی آن را در «سفینة البحار» در مادّة «عجم» آورده، در بحارالانوار علامه مجلسی(ره) جلد 64، ص 176 ـ کتاب الایمان والکفر، باب «اصناف الناس فی الایمان» حدیث 13 نقل شده و مرحوم علامه مجلسی آن را از کتاب «معانی الاخبار» شیخ صدوق(ره) ص 403 نقل کرده است.
3- در متن حدیث آمده «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُول...» در اینجا طراح شبهه اینقدر سواد دینی و حدیثی نداشته و در نهایت جهالت خیال کرده چون لقب امام حسین(علیه السلام) اباعبدالله است پس این حدیث نیز از امام حسین(علیه السلام) است. در حالی که لقب امام صادق(علیه السلام) نیز اباعبدالله است و در متون حدیثی هر وقت حدیثی از اباعبدالله نقل شود؛ منظور امام صادق(علیه السلام) است نه امام حسین(علیه السلام). اگر حدیثی از امام حسین(علیه السلام) نقل شود اسم حسین(علیه السلام) در روایت می آید.
البته این نکته هیچ تأثیری ندارد. چون ائمه(علیهم السلام) کلهم نور واحد هستند و همگی معصوم هستند و اگر حدیثی را امام صادق(علیه السلام) فرموده باشند گو اینکه امام حسین(علیه السلام) فرمودند و بالعکس. اما تنها خواستیم جهالت و ناآگاهی طراح شبهه را نشان دهیم.
پاسخ با نقل قول
