شیخ اجل علی بن ابراهیم قمی از حضرت امام محمد باقر (علیه‌السلام) روایت کرده که «هر کس خشم خود را فرو برد خداوند دل او را از امن و ایمان روز قیامت پر گرداند».(7) حق تعالی در سوره نمل فرمود: «مَن جَاءَ بِالحَسَنَهِ فَلَهُ خَیرُ مِّنهَا و هم مِّن فَزَعٍ یَومَئِذٍ آمِنُون» (8) یعنی هر که ایمان آورد در روز قیامت حسنه را پس از برای اوست بهتر از آن و ایشان از فزع آن روز ایمنند. از حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) روایت شده که فرمود: حسنه در این آیه، معرفت و ولایت و محبت ما اهل بیت است. (9)


شخص صدوق از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده که فرمود: هر کس که برادر مؤمن اندوهگین و تشنه را کمک کند و اندوهش را از بین ببرد و یا خواسته‌اش را برآورده سازد برای او از طرف خداوند هفتاد و دو رحمت است که یکی از آن‌ها را حق تعالی در دنیا به او مرحمت فرماید که با آن زندگی خود را اصلاح نماید و هفتاد و یک رحمت دیگر برای جلوگیری از ترس روز قیامت او باشد. (10)