نوروز امسال، باز عروسک دوست‌داشتنی «کلاه قرمزی» با ماجراهای ریز و درشتش به خانه‌های مردم آمد. حالا دیگر کلاه قرمزی با قد و قواره‌ی کوچک و قیافه‌ای که بیش از دو دهه است تغییری نیافته، دارد به خاطره‌ی مشترک چند نسل تبدیل می‌شود، حالا دیگر وقتی «کلاه‌قرمزی» می‌آید پدر، مادر و فرزندها با هم تکیه‌کلام‌های او را تکرار می‌کنند و با هم به این می‌اندیشند که چقدر روزگار لذت‌بخشی را با این حرف‌ها طی کرده یا خواهد کرد؛ حالا دیگر کلاه قرمزی تنها یک عروسک نیست، خاطره‌ای است به طول دو دهه و عرض هزاران انسان؛ حالا دیگر وقتی دل‌مان می‌گیرد یاد حرف‌های او وقت دلتنگی‌هایش می‌افتیم و یاد کلماتی که به اشتباه تلفظ می‌کند، کلماتی که برای ما هم محزون کننده است و هم فرح‌بخش.