باب نوزدهم آگاه بودن انبياء از شهادت حضرت حسين بن على عليهما السّلام

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ وَ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ إِسْمَاعِيلَ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ- وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا لَمْ يَكُنْ إِسْمَاعِيلَ بْنَ إِبْرَاهِيمَ ع كَانَ نَبِيّاً مِنَ الْأَنْبِيَاءِ بَعَثَهُ اللَّهُ إِلَى قَوْمِهِ فَأَخَذُوهُ فَسَلَخُوا فَرْوَةَ رَأْسِهِ وَ وَجْهِهِ- فَأَتَاهُ مَلَكٌ عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ بَعَثَنِي إِلَيْكَ فَمُرْنِي بِمَا شِئْتَ فَقَالَ لِي أُسْوَةٌ بِمَا يُصْنَعُ بِالْحُسَيْنِ علیه السلام

پدرم رحمة اللّه عليه فرمود:
سعد بن عبد اللّه بن ابى خلف از احمد بن محمّد بن عيسى و محمّد بن حسين بن ابى الخطاب و يعقوب بن يزيد، جملگى از محمّد بن سنان، از كسى كه يادش نموده از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:
اسماعيلى كه حق تعالى در كتاب عزيزش در باره او فرموده:

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا.

اسماعيل بن ابراهيم عليهما السّلام نبوده بلكه مقصود از وى پيامبرى از پيامبران عظام بوده كه حق تعالى وى را به طرف قومش مبعوث داشت قومش او را گرفته و پوست سر و صورتش را كندند پس فرشته‏اى از جانب حق تبارك و تعالى نزدش آمد، عرضه داشت:
خداوند متعال من را به سوى تو فرستاده و امر كرده كه به تو عرض كنم هر چه مى‏خواهى از او بخواه.
او فرمود:
من خواستارم كه آنچه به حضرت حسين عليه السّلام از بلا و محنت مى‏رسد پيرو آن حضرت بوده و به من نيز آنها متوجه گردد.