موضوع: چگونه از همسرمان انتقاد کنیم؟

چگونه از همسرمان انتقاد کنیم؟

همسرانی که به جای انتقاد سازنده، با تعریف نابجای خود، مشکل را پیچیده‌تر می‌کنند، خود نیز در حلقه‌هایی از مشکلات جدید گرفتار می‌شوند و همسرشان را دچار آفت خود بزرگ بینی می‌کنند.

سیمرغ - همزمان با افزایش میزان انتقاد در خانواده، شادکامی جای خود را به تلخ کامی داده، روابط محبت آمیز به خصومت و دشمنی تبدیل می‌شود. انتقاد اگر در جای خود و با روش صحیح و مناسب انجام شود، یک شیوه تربیتی کارآمد و موثر خواهد بود. ولی انتقاد با روش نادرست و تحریک آمیز، به یک ضد تربیت مبدل می‌شود.

طرح موضوع «تغافل» هرگز به این معنا نیست که از ایراد‌ها و عیوب همسر خود، همیشه چشم بپوشیم، بلکه تغافل در برخی ازموارد، معنا پیدا می‌کند و در سایر موارد باید با شیوه صحیح و سنجیده‌ای، به اصلاح رفتار وی پرداخت.

همسرانی که به جای انتقاد سازنده، با تعریف نابجای خود، مشکل را پیچیده‌تر می‌کنند، خود نیز در حلقه‌هایی از مشکلات جدید گرفتار می‌شوند و همسرشان را دچار آفت خود بزرگ بینی می‌کنند.

ویژگیهای انتقاد سازنده

از مهم‌ترین خصوصیت انتقاد سازنده می‌توان موارد ذیل را برشمرد
۱ - انتقاد سازنده، همیشه با بیان یکی از جنبه‌های مثبت طرف مقابل آغاز شده و با جلب اطمینان وی، موضوع اصلی مورد انتقاد طرح می‌شود. چنین عملی موجب می‌شود که شنونده مقاومت کمتری را در پذیرش انتقاد از خود نشان دهد.

۲ - انتقاد سازنده، در قالب جملات و عبارات غیر مستقیم مطرح می‌شود و جنبه محکومیت و آمرانه و تحریک آمیز ندارد؛ مثلا با این عناوین می‌توان انتقاد را به عملی سازنده مبدل نمود: «آیا بهتر نبود؟»، «آیا صلاح می‌دانی؟» و...

۳ - انتقاد سازنده، در خلوت و در غیاب دیگران نسبت به همسر باید انجام شود. در غیر این صورت شنونده انتقاد، امنیت روحی خود را در معرض تهدید و مخاطره می‌بیند و در صدد مقابله به مثل برخواهد آمد.

۴ - در هر نشست انتقادی، طرح بیش از یک موضوع، جایز نیست. اگر از همه جهات همسرمان را مورد انتقاد قرار دهیم، او را علیه خود برانگیخته‌ایم و نتیجه‌ای عاید ما نخواهد شد.

۵ - چنانچه در مراحل اولیه، به صورت ایماء و اشاره انجام شود، رعایت ادب و دوستی نیز برتفاهم زن و شوهر می‌افزاید.
در سیره نبوی آمده است که وقتی به پیامبر اکرم (ص) درباره رفتار نامناسب شخصی اطلاع می‌دادند، پیامبر بدون آنکه از او نام ببرند می‌فرمودند که چرا بعضی‌ها چنین و چنان می‌کنند؟ و از این طریق ضمن اصلاح رفتار آن مرد، آبروی تو نیز محفوظ می‌ماند.

مقایسه انتقاد سازنده و انتقاد مخرب

۱ - انتقاد سازنده با نیت خیرخواهانه انجام می‌شود، انتقاد مخرب با سوءنیت انجام می‌شود.

۲ - انتقاد سازنده لحن انتقاد کننده مشفقانه است، در انتقاد مخرب لحن انتقاد کننده، سرد و بی‌روح است.

۳ - انتقاد سازنده هدف انتقاد، ارشاد و اصلاح است، در انتقاد مخرب هدف انتقاد، تخریب و تضعیف شخصیت است.

۴ - انتقاد سازنده، در خلوت (تنهایی) انجام می‌شود، انتقاد مخرب در حضور دیگران انجام می‌شود.

۵ - انتقاد سازنده، باتوجه به ظرفیت روانی همسر انجام می‌شود، انتقاد مخرب بی‌توجه به ظرفیت روانی همسر انجام می‌شود.

۶ - انتقاد سازنده با عبارات پیشنهادی ارائه می‌شود، انتقاد مخرب با عباراتی تحکمی وآمرانه ارائه می‌شود.

۷ - انتقاد سازنده، صرفا از رفتار و کار خطابه عمل می‌آید، انتقاد مخرب، متوجه تمام شخصیت خطا کار می‌گردد.

۸ - انتقاد سازنده، بدون توهین و تحریک عصبی انجام می‌شود، انتقاد مخرب با توهین و تحریک عصبی همراه است.

۹ - در انتقاد سازنده انتقادگر، فرصتی برای جبران به انتقاد شنونده می‌دهد، در انتقاد مخرب انتقاد گر، هیچ گونه فرصتی نمی‌دهد.

۱۰ - انتقاد سازنده، از یک جنبه مثبت طرف مقابل آغاز می‌شود، انتقاد مخرب بلافاصله از یک جنبه منفی طرف مقابل آغازمی شود.

۱۱ - در انتقاد سازنده روش انتقادگر، عیب پوشی و راز داری است، در انتقاد مخرب روش انتقادگر، عیب جویی و افشای راز است.
-پایان-