از امام باقر (ع) سوال شد :"صبر زیببا چیست ؟ "
حضرت فر مود : صبری است که در آن به هیچ یک از مردم شکایت نشود .
روزی ابراهیم(ع) , یعقوب (ع) را ( که نوه ی او بود برای کاری به سوی راهب فرستاد . هنگامی که راهب او را دید , به گمان این که ابراهیم است , به استقبالش شتافت , او را در آغوش گرفت و گفت : مرحبا به ابراهیم خلیل الرحمان . یعقوب به او فرمود : من ابراهیم خلیل الرحمان نیستم ; بلکه یعقوب , پسر اسحاق , پسر ابراهیم هستم . راهب گفت : پس چرا تو را اینقدر پیر و شکسته می بینم ؟ فرمود : غم و غصه و بیماری (مرا به این روز انداخته ) .
امام باقر (ع) فرمود : هنوز یعقوب به دم در منزل راهب نرسیده بود که خداوند به سوی یعقوب وحی فرستاد : ای یعقوب , از (قضا و قدر من) به بندگانم شکایت می بری ؟!
یعقوب همان دم به سجده افتاد و عرض کرد : پروردگارا , دیگر این کار را تکرار نمی کنم . خداوند هم وحی فرستاد که این بار تو را آمرزیدم ; دیگر تکرار مکن .
پاسخ با نقل قول
