در آستانه شب های قدر

بسمه تعالي

باز آباز آهر آنچه هستي بازآ

در آستانه شبهاي قدر قرار داريم. شبهايي كه به شبهاي رحمت و مغفرت بيپايان خداوند معروف هستند. شبهايي كه همه مردم، زن و مرد، پير و جوان، خاص و عام، همه و همه مهيا ميشوند تا در دل اين شبها به درگاه خدا روكرده و با خداي خويش به نجوا بنشينند. اما شايد در اين ميان كساني باشند كه از فرط گناه و عصيان، روي بازگشت به سوي خدا را نداشته باشند و يا به عبارت ديگر خجالت بكشند كه خدا را صدا كنند. عده­اي هم شايد باشند كه اصلا ًاز رحمت خدا نااميد شده اند و صددرصد خود را جهنمي دانسته و اصلاً براي توبه و بازگشت به سوي خدا برنامه اي ندارند.

اگر به قرآن كريم كه نامه خداوند به بندگانش است و روايات حضرات ائمه معصومين (ع) نگاهي اجمالي بياندازيم در مييابيم كه هر دو گروه اشتباه ميكنند و خداوند نه تنها با آغوش باز از آنان پذيرايي ميكند بلكه منتظر و مشتاق توبه كردن آنهاست!

قرآن كريم در آيه اي به اين مهم اشاره دارد. خداوند متعال در اين آيه بندگان گنهكار خويش را كه بر خود بد كرده ­اند با واژه «بندگان من» خطاب كرده و آنان را از نااميدي به مهرباني و رحمت خدا بر حذر ميدارد. آيه 35 سوره مباركه زمر ميفرمايد: «قُل يا عِبادِيَ الَّذينَ اَسرَفوُا عَلي اَنفُسِهِم لا تَقنَطُوا مِن رَحمَةِ اللهَ، اِنَّ اللهَ يَغفِرُالذُّنُوبَ جَميعاً، اِنَّهُ هُوَالغَفُورُ الرَّحيم.» يعني: [اي پيامبر] بگو : اي بندگان من كه بر خود بد كرده ايد از رحمت خدا نااميد نشويد، يقيناً خدا همه گناهان را ميآمرزد زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.»

به نظر شما آيا ساده تر و زيباتر و واضحتر از اين هم ميشود با بنده فراري سخن گفت. گويا خداوند با لحني سرشار از عشق به آفريدگانش با آنان سخن ميگويد و به آنها نويد بخشش و مغفرت ميدهد، آن هم بخشش تمام گناهان.

در آيه اي ديگر هم خداوند نااميدي از رحمتش را تا حد كفر بالا ميبرد و ميفرمايد:

«ِانَّهُ لا يَيأَسَ مِن رَوحِ اللهَ اِلّاَ القَومَ الكافِروُنَ» يعني: «همانا از رحمت خدا مأيوس نباشيد زيرا جز مردم كافر از رحمت خداوند مأيوس نميشوند.»

پس نكته اول اين است كه نااميدي از رحمت خداوند گناهي در حد كفر به خداست و خداوند به بندگان گنهكارش به وضوح وعده بخشش و مغفرت داده است.

اما نكته دوم كه بسيار قابل تأمل است اشتياق خداوند به توبه و بازگشت بندگان گهنكار است. شايد هيچ گنهكاري نداند كه خدا و پروردگارش اينقدر منتظر توبه و انابه اوست و الا خيلي زودتر از اين با خدا آشتي ميكرد و در درگاه لطفش عكوف مينمود. حضرت امام باقر (علیه السلام) در بياني نوراني فرمودند: «شاد شدن خداوند از توبه بنده­ ا ش بيشتر است تا شاد شدن مردي كه در شبي تار، شتر وره توشه خود را گم كند و سپس آنرا بيابد. خداوند از توبه بنده اش شادتر ميشود تا آن مرد كه از پيدا كردن شتر خود شادمان ميگردد.» ميزان الحكمه- ج2- ص 121.

جا دارد در اين مثال نوراني دقت شود. در قديم كسي كه مسافرت ميكرد تمام توشه سفرش را بار شترش ميكردو به سوي مقصد راه ميافتاد. حال اگر چنين شخصي در دل شب تاريك، شتر و بارش را گم كند چقدر ناراحت ميشود؟ و اگر دوباره آنرا بيابد چه سروري پيدا ميكند؟ امام باقر (علیه السلام) شادي خداوند از توبه بنده گنهكار را از آن شادي بيشتر معرفي ميكند. و حال بايد از خود بپرسيم: آيا نميخواهيم پس از عمري گناهكاري و خطا، پروردگارمان را شاد كنيم و به آغوش محبتش بازگرديم؟

روايتي عجيبتر كه اوج عشق خداوند به بندگانش را ميرساند، حديثي قدسي است كه مرحوم آيت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي (ره) در رساله لقاء الله خويش نقل كرده است. خداوند ميفرمايد: «لَو عَلِمَ المُدَّبِروُنَ عَنّي كَيفَ اِشتيِاقي بِهِم وَ اِنتِظاري اِلي تَوبَتِهِم لَماتُوا شَوقاً اِلي وَ لَقُطِعَت اَوصالَهُم.» يعني: «اگر آنانكه به من پشت كرده اند ميدانستند كه چقدر به آنان مشتاق و چقدر منتظر توبه كردن آنان هستم، هر آينه كه از شوق من مي­مردند و بند بند پيكرشان از هم گسسته ميشد.»

هم اكنون بايد پرسيد: اي كسي كه غرق گناه بودهاي و روي آشتي با خدا را نداري و اي كسي كه از توبه كردن و رفيق شدن با خدا نااميد شده بودي، آيا با خواندن اين آيات و روايات باز ترديد داري؟ باز ميترسي؟ نميخواهي گذشته سياهت را زير پا گذاشته و دست به سوي خدايي چنين مهربان و بخشنده دراز كني؟

دل يك دله كن و با يك «يا علي» به آغوش باز پروردگارت برگرد. فراموش نكن كه در شبهاي قدر دستور خواندن دعاي جوشن كبير را به ما داده اند و در آن دعا ميخوانيم: « يا مَن سَبَقَت رَحمَتَهُ غَضَبَه» يعني: «اي كسي كه مهرباني او از خشمش پيشي گرفته است» و بايد قرآن برسر بگيريم، قرآني كه در آن نوشته شده است : «اّنَّ اللهَ يُحِبُّ التَّوّابينَ: همانا خداوند توبه كاران را دوست دارد. » بقره / 222

و قرار است خدا را به / 14 نام شريف قسم دهيم به چهارده معصومي كه خدا به احترامشان دست رد به سينه احدي نميزند.

پس بسم ا...

بازآ بازآ هر آنچه هستي بازآ گر كافر و گبر و بتپرستي بازآ

اين درگه ما ، درگه نوميدي نيست صد بار اگر تو به شكستي بازآ
از همه دوستان کانونی خودم در سایت کانون تفسیر قرآن عاجزانه التماس دعا دارم و به یاد تک تک تون هستم