خدا چه كساني را دوست دارد؟
"حبّ"
"انّ اللّه يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبيِلِهِ صَفَّاً كَأَنَّهُم بُنيانٌ مَرصُوصٌ
يكي از حقايقي كه ما در وجود خود مي يابيم و كسي نمي تواند منكر آن شود حقيقتي است به نام "حب" كه در فارسي آنرا "دوستي" مي ناميم. مانند حب الغذا و جب النساء و حب المال و حب الجاه و حب العلم كه اينها 5 مصداق از مصاديق حب هستند كه هيچ شكي به وجود آنها در دل خود نداريم. حب عبارتست از تعلقي خاص و انجذابي شعوري و مخصوص، ميان انسان و كمال او. بايد گفت كه محبت داراي مراتب مختلفي است و شدت و ضعف دارد و اين بدان دليل است كه محبت يك رابطه وجودي است و وجود خود را داراي مراتبي است. يعني مثلاً محبوب از جهت مادي بودن و يا غير مادي بودن، از جهت ضروري بودن و يا غير ضروري بودن و امثالهم داراي مراتب مختلفي مي باشد. اما بالاترين اين مراتب را خداوند سبحان دارا مي باشد و از هر جهت اهميت آنرا دارد كه او را دوست بداريم. چون هستي او به ذات خويش است نه عاريتي و كمال او نامتناهي است در حالي كه هر كمال ديگري متناهي و محدود است. از آنجا كه هر محبي همه متعلقات محبوب خود را نيز دوست مي دارد لذا سعي بر آن دارد، تا آنگونه باشد كه او مي خواهد!