گل اميد
توسط
در تاریخ 03-11-2015 در ساعت 11:12 PM (8333 نمایش ها)
گل اميدصدايي ميشنيدمچه گرم و مهربان بودصداي آشناييكه با من همزبان بودصدا، آرام ميگفت:ز جا برخيز فرزندببين بر چهرهي گلنسيم سرخ لبخندبه دامان سپيدهصفا و شادمانيبه گلبرگ شقايقنشان مهربانيببين پروانهها راچه زيبا پر كشيدند!چه آرام و سبك بالز روي گل پريدندز جا برخيز فرزندتماشاي سحر كنسرود زندگانيسرود عشق، سر كنپريدم چون پرندهز جا برخاستم زود«ز جا برخيز فرزند»صداي مادرم بودگل من بود مادركه با من راز ميگفتسخن از روشناييهم از پرواز ميگفتچو در نور سپيدهنمودم شست و شوييبه آب پاك و روشنگرفتم من وضوييبه قلب كوچك منگل اميد وا شدتمام خانهي ماپر از ياد خدا شد