امیرحسین
08-26-2013, 06:24 AM
کتاب : تفسير حكيم جلد هشتم
نوشته : حضرت آیت الله حسین انصاریان
زندگى مسالمت آميز، و رفتار حكيمانه، و پيوند عاشقانه در كانون خانواده، و در فضا و عرصهى خانه، از هدفهاى اساسى و ريشهاى فرهنگ الهى است، و كسى كه به اين حقيقت با ديده اى دقت و نظر عقلى بنگرد و آن را بكار گيرد، انسانى متدين و متعهد است، و هر گاه شخصى اين واقعيت را ناديده انگارد، بدون شك از نظر ايمانى ضعيف و فاقد ارزش مذهبى و اخلاق انسانى است.
پيامبر اسلام مىفرمايد:
«كلما ازداد العبد ايماناً ازداد حباً للنساء:» «1»
هر چه ايمان و اعتقادات مذهبى انسان اضافه شود و قدرت يابد، به همان اندازه نسبت به همسرش مهربانتر ميشود.
و نيز از آن حضرت روايت شده:
«احسن الناس ايماناً احسنهم خلقاً، و الطفهم باهله و انا الطفكم باهلى:» «2»
مؤمنترين مردم كسى است كه اخلاقش نيكوتر باشد، و نسبت به خانواده اشاز همه مهربانتر قلمداد شود، بدانيد كه من از همه شما نسبت به خانواده ام مهربانترم.
حضرت صادق (ع) فرمود:
«من اشدّ لنا حباً، اشتد للنساء حباً:» «3»
كسى كه محبتش به ما شديد شود، عشق و محبتش به همسرش شديد ميشود.
راستى عجيب است، امام معصوم محبت شيعه را به همسرش به محبت اهل بيت عليهم السلام ربط داده و گويا محبت و عشق ورزى به همسر مرحله اى پس از محبت و عشق ورزى به اهل بيت است.
و نيز از آن حضرت روايت شده:
«ما اظن رجلًا يزداد فى الايمان خير الا ازداد حباً للنساء:» «4»
گمانم اين نيست كه هر چه به ايمان مردى از جهت خير و خوبى اضافه شود، محبتش به همسرش اضافه نگردد.
از اين روايات بسيار عالى و مهم استفاده ميشود كه اولياء الهى و پيامبران عظام و امامان بزرگوار، همسران خود را دوست داشتند و به آنان محبت مينموده و احترام ميگذاشتند، و به پيروان خود سفارش ميكردند كه زنان را گرامى بدارند، و اين مسأله را جزء ايمان و نتيجه اى اعتقاد به مبدء و معاد معرفى مينمودند و اينگونه مردان را در پيشگاه حق محبوبترين و مقربترين انسانها ميدانستند، تا جائى كه رسول اسلام خود را از نظر عمل به اين قانون حق پيشگامترين انسان معرفى مينمايد و در احاديث آمده كه ناديده گرفتن اين حقيقت را مايه ى بدبختى و عذاب اخروى ميدانند.
http://www.qurangloss.ir/uploaded/2_01377487438.jpg
نوشته : حضرت آیت الله حسین انصاریان
زندگى مسالمت آميز، و رفتار حكيمانه، و پيوند عاشقانه در كانون خانواده، و در فضا و عرصهى خانه، از هدفهاى اساسى و ريشهاى فرهنگ الهى است، و كسى كه به اين حقيقت با ديده اى دقت و نظر عقلى بنگرد و آن را بكار گيرد، انسانى متدين و متعهد است، و هر گاه شخصى اين واقعيت را ناديده انگارد، بدون شك از نظر ايمانى ضعيف و فاقد ارزش مذهبى و اخلاق انسانى است.
پيامبر اسلام مىفرمايد:
«كلما ازداد العبد ايماناً ازداد حباً للنساء:» «1»
هر چه ايمان و اعتقادات مذهبى انسان اضافه شود و قدرت يابد، به همان اندازه نسبت به همسرش مهربانتر ميشود.
و نيز از آن حضرت روايت شده:
«احسن الناس ايماناً احسنهم خلقاً، و الطفهم باهله و انا الطفكم باهلى:» «2»
مؤمنترين مردم كسى است كه اخلاقش نيكوتر باشد، و نسبت به خانواده اشاز همه مهربانتر قلمداد شود، بدانيد كه من از همه شما نسبت به خانواده ام مهربانترم.
حضرت صادق (ع) فرمود:
«من اشدّ لنا حباً، اشتد للنساء حباً:» «3»
كسى كه محبتش به ما شديد شود، عشق و محبتش به همسرش شديد ميشود.
راستى عجيب است، امام معصوم محبت شيعه را به همسرش به محبت اهل بيت عليهم السلام ربط داده و گويا محبت و عشق ورزى به همسر مرحله اى پس از محبت و عشق ورزى به اهل بيت است.
و نيز از آن حضرت روايت شده:
«ما اظن رجلًا يزداد فى الايمان خير الا ازداد حباً للنساء:» «4»
گمانم اين نيست كه هر چه به ايمان مردى از جهت خير و خوبى اضافه شود، محبتش به همسرش اضافه نگردد.
از اين روايات بسيار عالى و مهم استفاده ميشود كه اولياء الهى و پيامبران عظام و امامان بزرگوار، همسران خود را دوست داشتند و به آنان محبت مينموده و احترام ميگذاشتند، و به پيروان خود سفارش ميكردند كه زنان را گرامى بدارند، و اين مسأله را جزء ايمان و نتيجه اى اعتقاد به مبدء و معاد معرفى مينمودند و اينگونه مردان را در پيشگاه حق محبوبترين و مقربترين انسانها ميدانستند، تا جائى كه رسول اسلام خود را از نظر عمل به اين قانون حق پيشگامترين انسان معرفى مينمايد و در احاديث آمده كه ناديده گرفتن اين حقيقت را مايه ى بدبختى و عذاب اخروى ميدانند.
http://www.qurangloss.ir/uploaded/2_01377487438.jpg