مسلمان
05-08-2013, 07:49 PM
امام صادق (ع) فرمود:
1- از دنيا عالمی که به علمش عمل نکند نخواهيد.
در دنيا هيچ چيز خوب واقعی نداريم و در واقع هر چيز خوبی در دنيا توش بدی وجود دارد. فقط معصومين (ع) خوب خوب هستند که اون هم جاشون تو دنيا نيست و دنيا ظرفيت تحمل وجود اونها را نداره. در اين وضعيت ما وظيفه داريم دفع فاسد با افسد کنيم و بين يک چيز بد و بدتر چيز بد را انتخاب کنيم. حضرت امير (ع) می‌فرمايد عاقل کسی نيست که چيز خوب را از بد تشخيص دهد چون اين کار هر بچه و بی عقلی است مثل انتخاب دنيا نسبت به بهشت بلکه عاقل کسی است که بين بد و بدتر بد را تشخيص دهد و اون را انتخاب نکند. می‌گند زن‌ها بلاند اما هيچ خونه‌ای بی‌بلا نباشه که اين يعنی انتخاب بد به جای بدتر. در احاديث داريم اگر همه يک چيز رو نمی‌تونی درک کنی، همون قدر که می‌تونی بگير و همه‌اش را رد نکن. شيطان می‌گويد به علم فلان عالم عمل نکن چون عالم بديه پس ما بايد به او بگوييم می‌دونيم دنيا جای بديه اما من اونی رو که کمتر بد انتخاب می‌کنم و ممکن است بدتر از اين عالم هم وجود داشته باشد. اصلاً امکان اينکه يه عالمی بتونه تو اين دنيا به تمامی علمش عمل کنه وجود نداره چون دنيا ظرفيتش رو نداره. تمامی انبياء و ائمه (ع) و اولياء خدا آيا تونستند به تمامی خواسته‌های معنويشان برسند؟! معلومه که خير، چون دنيا ظرفيتش رو نداره.
2- از دنيا يه عمل بی‌ريای خالص خالص خالص را طلب نکن. عمل بی‌ريا کاملاً عمل خوبيه اما چون در دنيا هيچ چيزی خوب مطلق نيست پس تو دنيا دنبالش نگرد. عمل بی‌ريا بد و اصلاً نماز نخواندن خيلی بد. انقدر بايد عمل‌های شرک‌آميز را انجام داد تا کم‌کم به اخلاص رسيد و انقدر بايد نماز و روزه و اعمال دست و پا شکسته را انجام داد تا کم‌کم به اخلاص رسيد. تو نماز هم داريم کلی دروغ می‌گوييم. انسان ايده‌آل‌گرا و مطلق‌گرا که همه‌اش دنبال خوبی کامل در دنيا می‌گردد، اصلاً در اين دنيا نمی‌تواند زندگی کند و همش داره ناراحت می‌شود و بهش بر می‌خورد. اين که می‌بيني در اين دنيا ناراحت می‌شی و خوشت نمی‌ياد و بهت بر می‌خورد و رنجش داری برای اين است که تو برای اين دنيا ساخته نشده‌ای. لذا حضرت می‌فرمايد: (( دنيا جای عبور است و قرار نيست اينجا بمونی)).
3- غذای حلال حلال در دنيا وجود ندارد و دنيا جاِش نيست پس دنبالش نگرد. غذای حلال را بايد خورد اما غذای حرام را نه. تاثير خوردن غذای حرام در همين جامعه مشخص است. اما آيا می‌توان در اين دنيا غذای شبهه ناک را نخورد؟! معلومه که نه. برو خدا را شکر کنيم که غذای حرام نمی‌خوريم و غذای شبهه ناک می‌خوريم. تنها اولياء خدا هستند که می‌توانند که غذای شبهه ناک را تشخيص دهند و نخورند.
4- در دنيا دنبال دوستی که هيچ عيبی ندارد نگرد. اگه دنبال دوستی می‌گردی که بی‌عيب باشد و يا دنبال همسری می‌گردی که بی‌عيب باشد بی‌دوست و بی‌همسر می‌مانی. با دانستن اين نکته، ديگه با همه کنار می‌آييم و خودمون را پيدا کرده و مثل ديگران با عيب می‌بينيم. پس قرار نيست بعد ازدواج همسرت عيب نداشته باشد.
اين چهار نکته تا قبل اينکه از معصومين گفته شود سر ذهن ما نبود و نمی‌تونستيم بفهميم اما وقتی از معصومين می‌شنوی سريع قبول می‌کنی چون ته جانت اين حقايق وجود دارد و وقتي اين حرف‌ها را می‌شنوی خيالت راحت می‌شود.
1- از دنيا عالمی که به علمش عمل نکند نخواهيد.
در دنيا هيچ چيز خوب واقعی نداريم و در واقع هر چيز خوبی در دنيا توش بدی وجود دارد. فقط معصومين (ع) خوب خوب هستند که اون هم جاشون تو دنيا نيست و دنيا ظرفيت تحمل وجود اونها را نداره. در اين وضعيت ما وظيفه داريم دفع فاسد با افسد کنيم و بين يک چيز بد و بدتر چيز بد را انتخاب کنيم. حضرت امير (ع) می‌فرمايد عاقل کسی نيست که چيز خوب را از بد تشخيص دهد چون اين کار هر بچه و بی عقلی است مثل انتخاب دنيا نسبت به بهشت بلکه عاقل کسی است که بين بد و بدتر بد را تشخيص دهد و اون را انتخاب نکند. می‌گند زن‌ها بلاند اما هيچ خونه‌ای بی‌بلا نباشه که اين يعنی انتخاب بد به جای بدتر. در احاديث داريم اگر همه يک چيز رو نمی‌تونی درک کنی، همون قدر که می‌تونی بگير و همه‌اش را رد نکن. شيطان می‌گويد به علم فلان عالم عمل نکن چون عالم بديه پس ما بايد به او بگوييم می‌دونيم دنيا جای بديه اما من اونی رو که کمتر بد انتخاب می‌کنم و ممکن است بدتر از اين عالم هم وجود داشته باشد. اصلاً امکان اينکه يه عالمی بتونه تو اين دنيا به تمامی علمش عمل کنه وجود نداره چون دنيا ظرفيتش رو نداره. تمامی انبياء و ائمه (ع) و اولياء خدا آيا تونستند به تمامی خواسته‌های معنويشان برسند؟! معلومه که خير، چون دنيا ظرفيتش رو نداره.
2- از دنيا يه عمل بی‌ريای خالص خالص خالص را طلب نکن. عمل بی‌ريا کاملاً عمل خوبيه اما چون در دنيا هيچ چيزی خوب مطلق نيست پس تو دنيا دنبالش نگرد. عمل بی‌ريا بد و اصلاً نماز نخواندن خيلی بد. انقدر بايد عمل‌های شرک‌آميز را انجام داد تا کم‌کم به اخلاص رسيد و انقدر بايد نماز و روزه و اعمال دست و پا شکسته را انجام داد تا کم‌کم به اخلاص رسيد. تو نماز هم داريم کلی دروغ می‌گوييم. انسان ايده‌آل‌گرا و مطلق‌گرا که همه‌اش دنبال خوبی کامل در دنيا می‌گردد، اصلاً در اين دنيا نمی‌تواند زندگی کند و همش داره ناراحت می‌شود و بهش بر می‌خورد. اين که می‌بيني در اين دنيا ناراحت می‌شی و خوشت نمی‌ياد و بهت بر می‌خورد و رنجش داری برای اين است که تو برای اين دنيا ساخته نشده‌ای. لذا حضرت می‌فرمايد: (( دنيا جای عبور است و قرار نيست اينجا بمونی)).
3- غذای حلال حلال در دنيا وجود ندارد و دنيا جاِش نيست پس دنبالش نگرد. غذای حلال را بايد خورد اما غذای حرام را نه. تاثير خوردن غذای حرام در همين جامعه مشخص است. اما آيا می‌توان در اين دنيا غذای شبهه ناک را نخورد؟! معلومه که نه. برو خدا را شکر کنيم که غذای حرام نمی‌خوريم و غذای شبهه ناک می‌خوريم. تنها اولياء خدا هستند که می‌توانند که غذای شبهه ناک را تشخيص دهند و نخورند.
4- در دنيا دنبال دوستی که هيچ عيبی ندارد نگرد. اگه دنبال دوستی می‌گردی که بی‌عيب باشد و يا دنبال همسری می‌گردی که بی‌عيب باشد بی‌دوست و بی‌همسر می‌مانی. با دانستن اين نکته، ديگه با همه کنار می‌آييم و خودمون را پيدا کرده و مثل ديگران با عيب می‌بينيم. پس قرار نيست بعد ازدواج همسرت عيب نداشته باشد.
اين چهار نکته تا قبل اينکه از معصومين گفته شود سر ذهن ما نبود و نمی‌تونستيم بفهميم اما وقتی از معصومين می‌شنوی سريع قبول می‌کنی چون ته جانت اين حقايق وجود دارد و وقتي اين حرف‌ها را می‌شنوی خيالت راحت می‌شود.