طاهره وحیدیان
06-25-2012, 03:18 PM
آیا اگر یاد خدا باشیم اما نماز نخوانیم، بی دینیم؟
[میان بندگی و كفر ترك نماز فاصله است]
انسان به دلیل ضعف وجودی، همیشه احساس تعلق و نوعی بندگی در وجود خود دارد. فرق بین مومنان، با کافران و مشرکان در اینجاست که عده ای مصداق خدا را درست یافته اند و عده ای خدای غیر واقعی را به بندگی اخذ کرده اند.
آنکه خدای حقیقی را یافته، می داند که باید بنده او باشد و تسلیم فرامینش گردد. چون خدای تعالی او را برای همین آفریده و همین مسیر را از او خواسته است:
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ[ذاریات/56]
جن و انس را جز براى پرستش خود نیافریدهام.»
«وَ أَنِ اعْبُدُونی هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ [یس/61]
مرا بپرستید، كه راه راست این است.»
و خدای تعالی نیز، صرف ادعای بندگی را قبول ندارد. بلکه بندگی واقعی می خواهد و مدعیان را محک می زند:
أَ حَسِبَ النَّاسُ أَن یُترْكُواْ أَن یَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لَا یُفْتَنُونَ[عنکبوت/2]
آیا مردم گمان كردند همین كه بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها مىشوند و آزمایش نخواهند شد؟!
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَریبٌ [بقره/214]
مىپندارید كه به بهشت خواهید رفت؟ و هنوز آنچه بر سر پیشینیان شما آمده، بر سر شما نیامده؟ به ایشان سختى و رنج رسید و متزلزل شدند، تا آنجا كه پیامبر و مؤمنانى كه با او بودند، گفتند: پس یارى خدا كى خواهد رسید؟ بدان كه یارى خدا نزدیك است.
حال که خدا مدعیان را محک می زند، روشن می شود که در اینجا ادعای تو خالی، فایده ای ندارد. و کسی که یاد خداست اما فرامینش را اطاعت نمی کند، مثل کسی است که متوجه امتحان کنکور در پیش روی، هست. اما هرگز برای آن مطالعه نمی کند و درس نمی خواند.
[میان بندگی و كفر ترك نماز فاصله است]
انسان به دلیل ضعف وجودی، همیشه احساس تعلق و نوعی بندگی در وجود خود دارد. فرق بین مومنان، با کافران و مشرکان در اینجاست که عده ای مصداق خدا را درست یافته اند و عده ای خدای غیر واقعی را به بندگی اخذ کرده اند.
آنکه خدای حقیقی را یافته، می داند که باید بنده او باشد و تسلیم فرامینش گردد. چون خدای تعالی او را برای همین آفریده و همین مسیر را از او خواسته است:
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ[ذاریات/56]
جن و انس را جز براى پرستش خود نیافریدهام.»
«وَ أَنِ اعْبُدُونی هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ [یس/61]
مرا بپرستید، كه راه راست این است.»
و خدای تعالی نیز، صرف ادعای بندگی را قبول ندارد. بلکه بندگی واقعی می خواهد و مدعیان را محک می زند:
أَ حَسِبَ النَّاسُ أَن یُترْكُواْ أَن یَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لَا یُفْتَنُونَ[عنکبوت/2]
آیا مردم گمان كردند همین كه بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها مىشوند و آزمایش نخواهند شد؟!
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَریبٌ [بقره/214]
مىپندارید كه به بهشت خواهید رفت؟ و هنوز آنچه بر سر پیشینیان شما آمده، بر سر شما نیامده؟ به ایشان سختى و رنج رسید و متزلزل شدند، تا آنجا كه پیامبر و مؤمنانى كه با او بودند، گفتند: پس یارى خدا كى خواهد رسید؟ بدان كه یارى خدا نزدیك است.
حال که خدا مدعیان را محک می زند، روشن می شود که در اینجا ادعای تو خالی، فایده ای ندارد. و کسی که یاد خداست اما فرامینش را اطاعت نمی کند، مثل کسی است که متوجه امتحان کنکور در پیش روی، هست. اما هرگز برای آن مطالعه نمی کند و درس نمی خواند.