فریاد
03-13-2012, 10:03 PM
43
انسانهاي آزاده
در دنيا آدمهايي هستند که در ظاهر زنده اند ، نفس مي کشند ، راه مي روند ، حرف مي زنند ، زندگي مي کنند ،اما در حقيقت اسير دنيا ، و برده زندگي و ذليل حوادث هستند ، از خود اراده و اختيار ندارند ، آلت بلااراده عوامل طبيعتند ، در مقابل مرگ وحشتزده و زبونند ، براي آن که زندگي کنند ، آنچنان به ذلت و اسارت تن درمي دهند ، و در قفس احتياجات کثيف مادي اسير مي شوند و قيود و حدود مادي مثل تار عنکبوت آنچنان آنها را اسير و برده مي کند که در حقيقت مرده اند و زندگي آنها معادل مرگ و نيستي است و اکثريت بشريت از ميليونها و ميلياردها مردمي که همه روزه به دنيا قدم مي گذارند و زندگي مي کنند و مي روند از همين قماشند . بر اعمال آنها هيچ نتيجه اي مترتب نيست ، هيچ تأثيري بر عالم وجود ندارند ، اگرچه زندگي
مي کنند ولي مرده اند ، بين زندگي و مرگ آنها تفاوتي وجود ندارد .
اينان براي آن که نميرند ، آنقدر خود را کوچک مي کنند که گويا مرده اند ، هميشه تسليم قيود ذلت بار و شرايط ننگيني هستند که زندگي بر آنها تحميل مي کند آنها شرف و حيثيت خود را مي دهند حيات حقيقي خود را نابود مي کنند تا زندگي مادي جسد را تأمين نمايند ، مانند کرمي که در لجن مي لولد و خوش است که بوي تعفن ننگ و ذلت و پستي را استشمام مي کند و با ننگ و ذلت نفسي مي کشد !
اما انسانهاي آزاده ، ممکن است کوتاه زندگي کنند ولي تا آنجا که زنده هستند به راستي زندگي مي کنند ، به اختيار خود نفس مي کشند ، سرور و آقاي حيات خود هستند ، از کسي و چيزي نمي ترسند ، محکوم اراده ديگري نيستند ، اسير و ذليل و زبون نيستند ، ديگران تسليم او هستند ، محيط تحت تأثير اراده آنها قرار مي گيرد ، خواسته آنها در همه جا جاري مي شود ، و تا زنده هستند به راستي زندگي مي کنند ، از مرگ نمي ترسند ، هيچ چيزي آزادي آنها را محدود نمي کند ، هيچ عاملي حتي مرگ آنها را ذليل و زبون نمي نمايد ، و هنگامي که مرگ فرا رسيد ، با کمال افتخار و شرف آن را مي پذيرند ، و زندگي پر ثمر ديگري را شروع مي کنند و رمز قدرت و شخصيت آنها در همين جاست که اسير زندگي نيستند به خاطر زندگي حاضر نيستند که شخصيت انساني خود را از دست بدهند و از نظر روحي بميرند .
انساني مي تواند زندگي حقيقي داشته باشد که اسير و برده زندگي نگردد هيچ چيز حتي خود زندگي او را به قيد و بند اسارت و ذلت نکشاند ، آزاد و مختار باشد و تا وقتي که زنده است با افتخار و شرف زندگي کند ، و هنگامي که مرگ فرا رسيد ، آن را با آغوش باز بپذيرد ، که خود مبدأ حيات اخروي و تکامل بزرگتر و مهمتري است . اين انسان تا وقتي که زنده است به راستي زندگي مي کند آقا و سرور خود مي باشد و از موجوديت خود لذت مي برد و جسد مادي او وسيله اي براي روح او و شخصيت انساني اوست و چون از مرگ نمي ترسد قدرتمند است و ديگران در مقابل اراده او تعظيم مي کنند .
در اجتماع ديده ايد ، مردي که به سيم آخر مي زند ، و آماده جانبازي مي شود همه از او مي ترسند ، هيچ کس به جنگ او نمي رود ، زيرا مي دانند که او آماده جان دادن است و بنابراين نمي توان به هيچ وسيله اي ، حتي مرگ او را ترسانيد و تسليم کرد لذا قدرتها و سلطه طلبها از او هراس دارند و تسليم اراده او مي شوند و از اطرافش دور مي گردند
و او تا وقتي که زنده است به راستي زندگي مي کند و هنگامي که مي ميرد ، زندگي ابدي مي يابد .
چنين زندگي ممکن است کوتاه باشد ، اما ثمربخش تر از هزارها زندگي است ارزنده تر از قرنها زندگي است .
شهید چمران
انسانهاي آزاده
در دنيا آدمهايي هستند که در ظاهر زنده اند ، نفس مي کشند ، راه مي روند ، حرف مي زنند ، زندگي مي کنند ،اما در حقيقت اسير دنيا ، و برده زندگي و ذليل حوادث هستند ، از خود اراده و اختيار ندارند ، آلت بلااراده عوامل طبيعتند ، در مقابل مرگ وحشتزده و زبونند ، براي آن که زندگي کنند ، آنچنان به ذلت و اسارت تن درمي دهند ، و در قفس احتياجات کثيف مادي اسير مي شوند و قيود و حدود مادي مثل تار عنکبوت آنچنان آنها را اسير و برده مي کند که در حقيقت مرده اند و زندگي آنها معادل مرگ و نيستي است و اکثريت بشريت از ميليونها و ميلياردها مردمي که همه روزه به دنيا قدم مي گذارند و زندگي مي کنند و مي روند از همين قماشند . بر اعمال آنها هيچ نتيجه اي مترتب نيست ، هيچ تأثيري بر عالم وجود ندارند ، اگرچه زندگي
مي کنند ولي مرده اند ، بين زندگي و مرگ آنها تفاوتي وجود ندارد .
اينان براي آن که نميرند ، آنقدر خود را کوچک مي کنند که گويا مرده اند ، هميشه تسليم قيود ذلت بار و شرايط ننگيني هستند که زندگي بر آنها تحميل مي کند آنها شرف و حيثيت خود را مي دهند حيات حقيقي خود را نابود مي کنند تا زندگي مادي جسد را تأمين نمايند ، مانند کرمي که در لجن مي لولد و خوش است که بوي تعفن ننگ و ذلت و پستي را استشمام مي کند و با ننگ و ذلت نفسي مي کشد !
اما انسانهاي آزاده ، ممکن است کوتاه زندگي کنند ولي تا آنجا که زنده هستند به راستي زندگي مي کنند ، به اختيار خود نفس مي کشند ، سرور و آقاي حيات خود هستند ، از کسي و چيزي نمي ترسند ، محکوم اراده ديگري نيستند ، اسير و ذليل و زبون نيستند ، ديگران تسليم او هستند ، محيط تحت تأثير اراده آنها قرار مي گيرد ، خواسته آنها در همه جا جاري مي شود ، و تا زنده هستند به راستي زندگي مي کنند ، از مرگ نمي ترسند ، هيچ چيزي آزادي آنها را محدود نمي کند ، هيچ عاملي حتي مرگ آنها را ذليل و زبون نمي نمايد ، و هنگامي که مرگ فرا رسيد ، با کمال افتخار و شرف آن را مي پذيرند ، و زندگي پر ثمر ديگري را شروع مي کنند و رمز قدرت و شخصيت آنها در همين جاست که اسير زندگي نيستند به خاطر زندگي حاضر نيستند که شخصيت انساني خود را از دست بدهند و از نظر روحي بميرند .
انساني مي تواند زندگي حقيقي داشته باشد که اسير و برده زندگي نگردد هيچ چيز حتي خود زندگي او را به قيد و بند اسارت و ذلت نکشاند ، آزاد و مختار باشد و تا وقتي که زنده است با افتخار و شرف زندگي کند ، و هنگامي که مرگ فرا رسيد ، آن را با آغوش باز بپذيرد ، که خود مبدأ حيات اخروي و تکامل بزرگتر و مهمتري است . اين انسان تا وقتي که زنده است به راستي زندگي مي کند آقا و سرور خود مي باشد و از موجوديت خود لذت مي برد و جسد مادي او وسيله اي براي روح او و شخصيت انساني اوست و چون از مرگ نمي ترسد قدرتمند است و ديگران در مقابل اراده او تعظيم مي کنند .
در اجتماع ديده ايد ، مردي که به سيم آخر مي زند ، و آماده جانبازي مي شود همه از او مي ترسند ، هيچ کس به جنگ او نمي رود ، زيرا مي دانند که او آماده جان دادن است و بنابراين نمي توان به هيچ وسيله اي ، حتي مرگ او را ترسانيد و تسليم کرد لذا قدرتها و سلطه طلبها از او هراس دارند و تسليم اراده او مي شوند و از اطرافش دور مي گردند
و او تا وقتي که زنده است به راستي زندگي مي کند و هنگامي که مي ميرد ، زندگي ابدي مي يابد .
چنين زندگي ممکن است کوتاه باشد ، اما ثمربخش تر از هزارها زندگي است ارزنده تر از قرنها زندگي است .
شهید چمران