موضوع: آیا شمس تبریزی همان امام زمان علیه السلام است!!؟

روزی علم‏الدین قیصر سماع بزرگ داشت، و مولانا در آن سماع هر چه پوشیده بود به قوّالان (خوانندگان) بخشیده و همچنین عریان رقص مى‏کرد! و بعد از سماع، علم‏الدین لباس سر تاپایی که مناسب او بود آورد و مولانا پوشید و بیرون آمد. در راه آواز “رباب” از خانه ارمنیان شنید، به چرخ آمد و ذوق‏ها کرد تا صباح دیگر بر سر آن راه، در نعره و صیاح بود، باز هر چه پوشیده بود به مردمان شراب‏خانه بخشید و برفت! (مناقب العارفین، ۴۸۹، بنا به نقل تنبیه الغافلین، ۸۰).

واقعا در شگفتیم که آیا تفاوت رقص و آواز و غنا و شراب‏خواری و شاهدبازی و پرده‏دری این صوفیان، ـ به پیروی از کاخ‏نشینان اموی و عباسی که الگوها و امامان ایشان بودند ـ، با مجالس سایر مطربان و آوازخوانان و دلدادگان رقص و سماع و سکس و برهنگی ـ که نمونه مجالس و فیلم‏های آن‏ها، آب و نان و غذای روح!! بى‏خردان شده است ـ در چیست؟! آیا جز این است که اینان ـ بر خلاف اهل عرفان ـ برای اغفال بندگان خدا، و پرده‏پوشی بر هوس‏رانى‏های خود، از واژه‏ها و عناوین مقدس دینی سوء استفاده نکرده، بى‏پرده ماهیت خود را نشان مى‏دهند، و با رندی و زیرکی تمام، فسق و فجور خود را در لباس دین و شریعت ارائه نداده، با دین و دیانت و معنویت انسان‏ها بازی نمى‏کنند، و در پرده فروش کالای دین و معنویت تکدی و گدایی نمى‏کنند؟! چنانکه درباره کانون فرهنگ و هنر “شمس تبریزى” نوشته‏اند:

شمس … پاره‏ای اوقات در آستانه درگاه مى‏نشست و تا از مریدان نیازی (وجه نقد یا غیر نقد) نمى‏ستاد، آن‏ها را به محضر مولانا اجازه ورود نمى‏داد! (دیوان شمس، غزلیات، ۵۰۹، چاپ دوازدهم، ۱۳۷۷، انتشارات صفى‏على‏شاه).

ششم : امام زمان شیعیان عجل اللّه‏ تعالی فرجه الشریف، بانی بنای ایمان، و دشمن شرک و کفر و طغیان، و منادی نداى: «ومن یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه»[۲۸] و “مثل اهل بیتی کسفینة نوح، من رکبها نجى، ومن تخلف عنها غرق” بوده، و نابود کننده هفتاد و دو ملت و کیش است؛ ولی مولای صوفیان، عاشق کفر و ایمان!! و آشتی دهنده دین و الحاد بر اساس یکی دانستن حق و باطل، و خدا و شیطان، و ابراهیم و نمرود، و پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وس� �م و ابوسفیان، و یزید و امام شهید عاشورائیان و… است. مولوی مى‏سراید:

چونکه بی رنگی اسیر رنگ شد موسیی با موسیی در جنگ شد

چون به بى‏رنگی رسی کان داشتی موسی و فرعون دارند آشتی [۲۹]

هفتم : امام زمان شیعیان روحی فداه، هلاک کننده مدعیان امامت و ولایت در مقابل حجت‏های الهی از خاندان معصوم پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله ‏وسلم و نسل پاک علی و فاطمه سلام اللّه‏ علیهما است؛ ولی پیر قونیه، امام‏سازِ ولى‏پردازِ ـ خواه از نسل على، و خواه از نسل عمر!!ـ است، و با این امام‏سازی در مقابله با خاندان عصمت و سنتِ سعادت‏آفرین خداوند حکیم، مشیدِ ارکانِ مسلکِ بنیان‏گذاران بدبختی و فلاکت بشر تا ظهور مقدس امام شیعیان و بنیان‏کن اساس تصوف و عرفان و رقص و سماع و موسیقی صوفیان و عارفان است.

پی نوشت:

[۲۸] . سوره آل‏عمران، آیه ۸۵

[۲۹] . مثنوی، تصحیح: استعلامی، محمد، دفتر یکم، ۲۴۷۸

هفتم : امام زمان شیعیان روحی فداه، هلاک کننده مدعیان امامت و ولایت در مقابل حجت‏های الهی از خاندان معصوم پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله ‏وسلم و نسل پاک علی و فاطمه سلام اللّه‏ علیهما است؛ ولی پیر قونیه، امام‏سازِ ولى‏پردازِ ـ خواه از نسل على، و خواه از نسل عمر!!ـ است، و با این امام‏سازی در مقابله با خاندان عصمت و سنتِ سعادت‏آفرین خداوند حکیم، مشیدِ ارکانِ مسلکِ بنیان‏گذاران بدبختی و فلاکت بشر تا ظهور مقدس امام شیعیان و بنیان‏کن اساس تصوف و عرفان و رقص و سماع و موسیقی صوفیان و عارفان است.

جای تذکر است: شواهدی که آوردیم جز تحقیق و بررسی یک ادعای ناروا در وسع و حوصله یک مقاله بیشتر نیست، ولی آنان که بر اساس براهین قطعی و روشن، مکتب تشیع را تنها مکتب آسمانی زنده و مصون از تحریف و بدور از آمیخته شدن با هواهای داستان سرایان یافته‏اند، ـ چنانکه معارضان و مخالفان این مکتب سراسر نور و برهان نیز بر این نکته به خوبی واقفند و از هر نوع مقابله و رویارویی مستقیم خود با این مکتب جز خاطره‏های تلخ شکست و رسوایی را به ارث نبرده‏اند ـ به خوبی مى‏دانند که پرداختن به این گونه افسانه‏ها و نقد و اشکال آن‏ها جز تضییع وقت و اقامه دلیل بر روشنایی خورشید در مقابل تیرگی دل شب چیز دیگری نیست.

به هر حال بدیهی است که هرگز نمى‏توان گفتار کسی را به صرف ادعای خودش پذیرفت، و گر نه دروغ‏گو بسیار است، و مدعی به ناحق فراوان، چنانکه مى‏بینیم جاه‏طلبان پیوسته در راه معارضه با اولیای حقیقی خداوند متعال، ادعاهای بس بزرگ داشته‏اند، و دروغ‏های آشکار و لاف‏های فراوان بافته‏اند، خصوصاً اینکه هر کس با اصول و مبانی ضروری ادیان مختصر آشنایی داشته باشد، با تحقیق و مطالعه احوال مشایخ تصوف و عرفان آشکارا مى‏یابد که اعتقادات و باورها و سلوک‏های ایشان، آن‏چنان از عقل و برهان و تعالیم مکتب وحی به دور است، که هرگز ممکن نیست آنان را با کمترین عالمان مکتب سراسر نور اهل‏بیت علیهم‏السلام اشتباه گرفت، تا چه رسد به اینکه کسی ایشان را از اولیای خداوند دانسته، یا ـ پناه بر خدا ـ امام زمان شیعیان محسوب دارد!!

تفاوت امام زمان (علیه السلام) شیعیان و امام فرضی صوفیان !!!


وقتی تمام ادیان الهی اعتقاد دارن منجی آخر الزمان دارن .. دیگه بیان تفاوت چه اهمیتی داره!؟

وقتی ایشون هنوز ظهور نکردن با فردی که فوت شدن چه غیاثی میتونیم داشته باشیم؟!؟

به نظرم کمی راه به بیراهه رفتنه !

سلام

موضوع اینه که ، اونا منجی عالم رو جوری تعریف میکنن که منافع مادیشون در حال حاضر تامین بشه!

ولی امام زمان(عج) در حقیقت وجود داره و واقعیت داره. و اصلا ما تعریفش نکردیم.

تفاوت اینه که ما تسلیم خدا هستیم و چشم انتظار مهدی فاطمه(س)!

اما اونا بر خلاف مشیت الهی، اوهامی رو برای خودشون تصور کردند و دارن نشرش میدن تا از این طریق مردم رو منحرف کنن و به مقاصد مادی خودشون برسن!

آیا حالا باز هم جمله زیر رو میگید :

وقتی تمام ادیان الهی اعتقاد دارن منجی آخر الزمان دارن .. دیگه بیان تفاوت چه اهمیتی داره!؟

باسلام خدمت پرواز عزیز.
نه عزیزم,من بیراهه نرفتم .شما خیلی خوش بینی!! چرا که؛مابه متوفّی کاری نداریم, بلکه او یک تفکّراست که درهر عصروزمانی جاری است؛وباید آنقدرشفاف سازی کرد؛تاجلو این تفکّر غلط راگرفت.درست است؛فرمایش شما وممنون ازاینکه به بحث توجّه کردید.امّا همانطوری که دربالا هم متذکّر شدم؛شمس تبریزی ؛یک فرد نیست که با فوتش تمام شده باشد؛بلکه یک تفکّراست که باید برای مریدانش وبه به گویانش شفاف سازی شود.پس برمن خورده نگیرید بلکه تقاضا می کنم از شما ژرف اندیش باشید.
ازشما تعجّب میکنم!! مگراین آیه شریفه قرآن رانخواندی؟:اِنَّ الدّیِنَ عِندَ اللهِ الاِسلام.

ابن شهراشوب از امام باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه در معناى آيه : (اِن َّالدِينَ عنِدَ اللّه ِالاِسلام ...) فرمود: يعنى تسليم شدن به ولايت على بن ابيطالب (عليه السلام ).
علامه طباطبایی می فرمایند: اين معنائى كه امام براى آيه كرده از باب ذكر روشن ترين مصداق است ، و شايد منظور از روايت بالا هم همين باشد، و نيز از آنجناب از على (عليه السلام ) روايت كرده كه فرمود: (اكنون براى اسلام نَسَبى ذكر مى كنم كه نه احدى قبل از من چنين تعريفى كرده و نه بعد از من ، و آن اين است كه : اسلام عبارت است از تسليم ، و تسليم عبارت است از يقين ، و يقين عبارت است از تصديق ، و تصديق عبارت است از اقرار، و اقرار واقعيتش ادا است ، و ادا، عمل است ، مؤ من دين خود را از پروردگار خود مى گيرد،ايمانش از عملش شناخته مى شود، همچنان كه كافر كفرش ازانكارش هويدا مى گردد، اَيُّهَا النّاس بر شما باد دينتان ، دينتان ، كه گناه در دين بهتر است از كار نيك در بى دينى ، براى اينكه گناه در حال ديندارى آمرزيده مى شود، و كار نيك در بى دينى قبول نمى گردد).


والسّلام.

و اينكه فرمود: كار نيك در بى دينى پذيرفته نيست ، منظور از پذيرفته نشدن اين است كه در آخرت ثواب ندارد، و يا اين است كه آن اثر نيكى كه عمل نيك و خداپسند بايد در دنيا در سعادت زندگى و در آخرت داشته باشد، و صاحبش را به نعيم بهشت برساند ندارد.
بنابراين حديث مورد بحث با احاديثى كه مى گويند كفار در مقابل حسناتشان به پاداشى از پاداشهاى دنيائى مى رسند، و نيز با آيه شريفه : (فمن يعمل مثقال ذره خيرا يره ) كه بطور مطلق مى گويد: هركس نيكى كند اثرش را مى بيند، منافات ندارد.


قابل توجّه دوستان عزیز؛مخصوصاً پرواز خوبم؛عزیزم؛دین اسلام ؛دینی جهانی است؛یعنی چه؟ یعنی اینکه دین کامل وجهانی که می آید مابقی ادیان قبلی رانسخ«از بین می برد؛لغو» می کند.دین جهانی قبل از اسلام ؛همانا دین مسیحیّت بود؛ که باتشریف فرمایی حضرت رسول اکرم«صلّی اللّه علیه وآله» که درخودانجیل هم بشارت آمدنشان را داده بود؛مسیحیّت مبدّل به اسلام شد؛وچون دین جهانی است؛باید؛باید، همه گردن می نهادند براین دین.وطبق آیه شریفه بالا همگی باید ولایت علی ابن ابیطالب «علیه السّلام»را می پذیرفتند.ودیگرهیچ دینی ازاحدی پذیرفته نیست جزاسلام.همانطور که اگر اسلامی نبودماهمه باید مطیع ومنقاد ورهرو ؛ عیسی مسیح «علیه السّلام» می بودیم اما باآمدن اسلام عزیز حجّت برهمه تمام شد؛که:
اِنَّ الدِینَ عِندَاللّه الاسلام.