(آيه 38)- سپس به چگونگى حال مؤمنان و كافران در آن روز پرداخته، مىگويد: «چهرههائى در آن روز گشاده و نورانى است» (وجوه يومئذ مسفرة).
(آيه 39)- «خندان و مسرور است» (ضاحكة مستبشرة).
(آيه 40)- «و صورتهائى در آن روز غبار آلود است» (و وجوه يؤمئذ عليها غبرة).
(آيه 41)- «و دود تاريكى آن را پوشانده است» (ترهقها قترة).
(آيه 42)- «آنان همان كافران فاجرند»! (اولئك هم الكفرة الفجرة).
از اين آيات به خوبى استفاده مىشود كه در صحنه قيامت آثار عقائد و اعمال سوء انسانها در چهرههايشان نمايان مىگردد.
تعبير به «وجوه» به خاطر اين است كه رنگ صورت بيش از هر چيزى مىتواند بيانگر حالات درونى باشد، هم ناراحتيهاى فكرى و روحى و هم ناراحتيهاى جسمانى.
«پايان سوره عبس»
