سوره لقمان [31]
اين سوره در «مكّه» نازل شده و داراى 34 آيه است.
محتواى سوره:
بطور كلى محتواى اين سوره در پنج بخش خلاصه مىشود:
بخش اول بعد از ذكر حروف مقطعه اشاره به عظمت قرآن و هدايت و رحمت بودن آن براى مؤمنانى كه واجد صفات ويژه هستند مىكند.
بخش دوم از نشانههاى خدا در آفرينش آسمان و برپا داشتن آن بدون هيچگونه ستون، و آفرينش كوهها در زمين، و جنبندگان مختلف، و نزول باران و پرورش گياهان سخن مىگويد.
بخش سوم قسمتى از سخنان حكمتآميز لقمان آن مرد الهى را به هنگام اندرز فرزندش نقل مىكند.
در بخش چهارم بار ديگر به دلائل توحيد باز مىگردد، و سخن از تسخير آسمان و زمين و نعمتهاى وافر پروردگار و نكوهش از منطق بت پرستانى كه تنها بر اساس تقليد از نياكان در اين وادى گمراهى افتادند، سخن مىگويد.
و نيز از علم گسترده و بىپايان خدا با ذكر مثال روشنى پرده بر مىدارد.
بخش پنجم اشاره كوتاه و تكان دهندهاى به مسأله معاد و زندگى پس از مرگ دارد، به انسان هشدار مىدهد كه مغرور به زندگى اين دنيا نشود.
اين مطلب را با ذكر گوشهاى از علم غيب پروردگار كه از همه چيز در ارتباط با انسان از جمله لحظه مرگ او و حتى جنينى كه در شكم مادر است آگاه است تكميل كرده و سوره را پايان مىدهد.
فضيلت تلاوت سوره:
در حديثى از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مىخوانيم: «كسى كه سوره لقمان را بخواند لقمان در قيامت رفيق و دوست اوست، و به عدد كسانى كه كار نيك يا بد انجام دادهاند (به حكم امر به معروف و نهى از منكر در برابر آنها) ده حسنه به او داده مىشود».
و در حديث ديگرى از امام باقر عليه السّلام مىخوانيم: «كسى كه سوره لقمان را در شب بخواند، خداوند سى فرشته را مأمور حفظ او تا به صبح در برابر شيطان و لشكر شيطان مىكند، و اگر در روز بخواند اين سى فرشته او را تا به غروب از ابليس و لشكرش محافظت مىنمايند».
اين همه فضيلت و ثواب و افتخار براى خواندن يك سوره قرآن به خاطر آن است كه تلاوت مقدمهاى است براى انديشه و فكر و آن نيز مقدمهاى است براى عمل و تنها با لقلقه لسان نبايد اين همه فضيلت را انتظار داشت.
