حضرت امام (ره) توجه ويژه اى نسبت به ماه رمضان داشته و بدين جهت، ملاقاتهاى خودشان را در ماه رمضان تعطيل مى كردند و به دعا و تلاوت قرآن و... مى پرداختند.
و خودشان مى گفتند: «خود ماه مبارك رمضان، كارى است».(1)
يكى از ياران امام، در اين باره گفته است :
در اين ماه، ايشان شعر نمى خواندند و نمى سرودند و گوش به شعر هم نمى دانند . خلاصه، دگر گونى خاصى متناسب با اين ماه در زندگى خود ايجاد مى كردند، به گونه اى كه اين ماه را، سراسر، به تلاوت قرآن مجيد و دعا كردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپرى مى كردند.(2)
ايشان، به هنگام سحر وافطار، بسيار كم مى خوردند، به گونه اى كه خادمشان فكر مى كردند كه امام، چيزى نخورده است! (3)
حضرت امام رحمة الله عليه درباره رمضان چنين مى سرايند :
ماه رمضان شد، مى و ميخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت سحر افتاد
افــــطار به مـــــى كرد برم پيـــر خرابات
گفتمكه تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد
با باده، وضو گير كه در مذهب رندان
در حضرت حق اين عملت بارور افتاد (4)
(1) پا به پاى آفتاب، ج 1، ص 286
(2) برداشتهايى از سيره امام خمينى( ره) ، ج 3 ، ص 90
(4) روزنامه جمهورى اسلامى، مورخ 8/1/69
پاسخ با نقل قول
