-
هم ایشان فرمایند :
« ان الامام الله اساس للا سلام النامی وفرعه السامی »
بی گمان، امام سر رشته دین و پایه بالنده اسلام و شاخه و نتیجه والا و فرازمند آن است.
همچنین به مسئولیت امام در پاسداری از دین اشاره کرده اند و می فرمایند :
« الامام یحلل حلال الله و یحرم حرامه و یقیم حدود الله و یذب عن دین الله و یدعو الی سبیل و به بالحکمة و الواعظةالحسنه و الحجةالبالغة»
امام ، حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام می کند و حدود او را جاری می نماید و از دین خدا دفاع نموده، با حکمت و موعظه نیکو و دلیل قاطع، مردم را به سوی پروردگارش فرا می خواند.
همچنین در روایتی که امام رضا (علیه السلام) دعایی را به یونس بن عبدالرحمن تعلیم فرمودند در باب معرفی معصومین (علیهم السلام) چنین آمده است :
«اللهم........... ارکان توحیدک و دعائم دینک و ولاه امرک»
یعنی آن بزرگوارن، ارکان توحید و معرفت و ستون ها و استوانه های دین و صاحب اختیاران امر شرع تو هستند،
-
و نیز در زیارتی دیگر که منسوب به امام رضا (علیه السلام) است، این چنین به ائمه معصومین درود می فرستند
( السلام علی المظهرین امرالله و نهیه السلام علی الدعاة الی الله)
سلام بر آشکار کنندگان امرونهی وحی خدا و مطیعان فرمان الهی، سلام بر مبلغان دین وداعیان خلق به سوی خدا.
بر این مبنا، ائمه معصومین (علیهم السلام) پرچمدار دین خدایند که پذیرش ولایت آن ها، انسان رادر زیر این پرچم به کمال می رسانند.
بنابر روایت اسلام بر 5 پایه استوار گردیده که اساسی ترین آن « ولایت » است که این مطلب در کلام امام رضا (علیه السلام) نیز آمده است که فرمودند :
« بالامامه تمام الصلاه و الزکاه و القیامه و الحج و الجهاد و توفیر الفیء و الصدقات »
توسط امام است که نماز و زکات و روزه و حج و جهاد به کمال خود رسد و غنایم و صدقات وفور می یابد.
چه اینکه بدون ولایت، عبادات،جهت حقیقی ندارد و ایمان بدون جهت ممکن است رو به سوی انحراف گذارد.
-
2ـ مقام پاکان ( مقام خلیفه اللهی)
امام رضا (علیه السلام) امامت را مقام انبیاء وارث اوصیاء تلقی کرده و فرموده اند :
« ان الامامه خلافه الله و خلافه الرسول و مقام امیر المومنین و میراث الحسن و الحسین (علیه السلام)»
امامت نمایندگی خداوند و جانشینی پیامبر و مقام امیر المومنین و میراث حسن و حسین است.
بنابراین امامت مقامی اختصاصی برای برگزیدگان و پاکان است. و لذا امام رضا (علیه السلام) در ذیل آیه ( انی جا علیک للناس اماما)
تشرف و فضیلت یافتن ابراهیم را به این مقام، پس از گذارندن نبوت و خلیل الهی دانسته اند و در جواب سوال آن حضرت درباره فرزندان خود نسبت به این مقام به ابطال امامت ظالمان تا روز قیامت اشاره نموده و آن را برای خواص و پاکان از نسل ایشان که همگی از صالحان به شمار می روند در نظر گرفته اند تا نسل به نسل به آن ها سپرده شود در نهایت و پیامبر اسلام وارث آن گردند.
و پس از آن به عهده حضرت علی و بعد از ایشان تا قیامت در نسل آن حضرت باشد.
ونیز امام رضا (علیه السلام) در معرفی این بزرگواران می فرمایند :
« خالصتک من عبادک و صفوتک من خلقک و اولیاءک و سلاسل اولیائک و صفوه اولاد نبیتک»
از بندگان خاص و خالص تر و برگزیده از خلق تو و دوستان خاص و فرزندان محبان برگزیده اولاد پیامبر هستند.
و همچنین در فرازی از زیارت ائمه معصومین، از آن ها به اولیاء خدا و برگزیدگان او و امناء اسرار وحی الهی، دوستان خاص خدا، یاوران دین اوو جانشینان و خلفای الهی تعبیر فرموده اند .
سپس در توصیف نسل پاک امامت، آن ها را از نسل حضرت صدیقه طاهره که هیچ عیبی در نسبت آن نیست و هیچ شریفی، همطراز آن ها یافت نمی شود می داند و خدا هم هرگونه رجس و آلودگی را از آن ها زدوده است.
-
3ـ دارای قدرت علمی
« الامام واحد فی دهره لایدانیه احد و لا یعادله عالم و لایوجد منه بدل و لاله مثل و لا نظیر مخصوص بالفضل
کله من غیر اطلب منه له و لا اکتساب بل اختصاص من الفضل الوهاب »
امام دردوران خود نظیر ندارد، کسی به او نزدیک نیست، هیچ دانشمندی با او همطراز نیست، بدل و مثل و مانند ندارد. بدون اینکه به دنبال فضیلت باشد و یا خود فضیلت را بدست آورده باشد، فضیلت به او اختصاص یافته است. خداوند بخشاینده با فضیلت، فضل را به او اختصاص داده است.
و نیز در فرازی دیگر می فرمایند :
علم او دائماً رو به افزونی است، حلم و بردباری او کامل و تمام عیارست بر امر امامت توانا و قدرتمند بوده و به نحوه اداره امور امت عالم و آگاه است......... خداوند انبیاء و ائمه را توفیق می دهد و از علم و حکمت مخزون خود علومی به آنان می دهد که به دیگران نداده و لذا علم آنان از تمامی علوم اهل زمان برتر و بالاتر است.
همچنین امام رضا (علیه السلام) امام را الهامی از سوی خدا می دانند که هیچ گاه از پاسخ سوالات در نمی ماند و از رفتار و گفتار صحیح دور و منحرف نمی شود و نیز در دعای خویش برای امام زمان (عج) با عبارت « معادن کلماتک، و حزائن علمک» به علم ائمه اشاره فرموده اند که از سرچشمه علوم خداوندی نشات یافته است.