RE: غدیریّه *نزول آیات قرآن در روز غدیر
ابن تیمیه که از شخصیت های افراطی در معاندت و مخالفت با ائمه اهل البیت علیهم السلام و اتباع آنهاست می گوید:
1. إن المؤمن المطلق هو البر التقی ولی الله // مؤمن حقیقی با تقوا و پرهیزکار ولی خداست ( مجموع الفتاوی/ ج 7 ص 448 )
2. إنّما ولی الله صالح المؤمنین و هو اولی بکلّ مؤمن من نفسه و هوالواسطه بین الله و خلقه فی تبلیغ أمره و وعده و وعیده // ولی خدا برگزیده از میان مؤمنان است و او به مؤمن از خودش سزاوارتر است و واسطه بین خدا و آفریدگانش در تبلیغ و ترویج اوامر الهی و وعده و وعید است. ( همان مصدر / ج 26 ص 157)
3. إنّ ولی الله لا یکون الأمن وافاه حین الموت بالایمان و التقوی // بی تردید ولی خدا کسی است که به هنگام مرگ با ایمان و تقوی به دیدار حق رود. ( دقایق التفسیر / ج 2 ص 221)
شرط ولی الله أن یکون معصوما من الخطا // شرط ولی خدا بودن داشتن عصمت از گناه و اشتباه است. (الاستقامه / ج 2 ص 93 // الفتاوی الکبری / ج 2 ص 390 // الزهد و الورع و العباده / ج 1 ص 125)
مورد اخیر از توجه خاصی برخوردار است . چه بسا این اندیشه غلط به ذهن خطور کند و این توهم را پیش آورد که آیا بعضی از صحابه پیامبر (صلّی اللّه علیه وآله) اهلیت و شایستگی اطلاق « ولی» بر آنها را دارند یا خیر و می توان گفت : « اشهد أن ... ولی الله ».
بدیهی است مذهب ارجمند اهل البیت علیهم السلام آن را براساس براهین و ادله قاطع رد می کند و در نزد اهل سنت نیز چنین است. حتی در آرای تندروترین شخصیت های ضد شیعی مثل ابن تیمیه با پاسخ منفی مواجه می شویم چون هیچ یک از صحابه دارای عصمت نبوده و عصمت پیامبر و اهل البیت علیهم السلام در قرآن ثابت و بلاخلاف است . ( إنّما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا ) ( سوره احزاب / آیه 33).
این تیمیه پیرامون این آیه مؤکدا بیان می دارد منظور از اهل البیت در آیه مذکور علی و فاطمه و حسن و حسین است ( منهاج السنه / ج 7 ص 394) و شامل هیچ یک از صحابه نمی شود.
(صحیح مسلم / ج 7 ص 123 // شرح النووی / ج 15 ص 181 // ترمذی / حدیث شماره 3130 ، 3719، 3129 // مسند احمد حنبل / شماره 1323 ، 2903 ، 13529، 16374 و 25300 ).